Grote beslissingen - veel gevolgen

Op maandag en vandaag heb ik uitgesproken dat ik veel te lang stil heb gehouden en wat waarschijnlijk er langer voor gezorgd heeft dat ik met mijn burnout ben blijven zitten en deze steeds intensiever werd. Voor mijn huwelijk met mijn Zweed ben ik een keer eerder verloofd geweest. In een tijd dat ik makkelijker om te praten was, veel te veel voor een ander over had en over mijn grenzen heen ben gegaan. Emotioneel en financieel. Met dat emotionele ben ik de afgelopen vijf jaar hard bezig geweest en dat komt wel goed. En financieel was het vechten de bierkaai en me vooral verstoppen. En vooral gedaan alsof ik het allemaal zelf wel op kon lossen. Dat kon niet en zou ook niet gaan wanneer ik zo door was blijven gaan. Het kon niet meer. Door alle schulden kwam ik constant geld tekort en doordat ik door ziekte niet meer alle toeslaguren kon werken bleef er geen geld meer over voor de gewone dingen. Uiteindelijk wordt je moe en ziek door dit soort gedoe en heb ik samen met mijn man een besluit moeten nemen.
Zweed gaat met ons hondenkind aan het einde van volgende week terug naar Zweden. Daar kan hij bij zijn ouders gaan wonen. En ik ga op zoek naar een kamer in Nijmegen, dicht bij mijn werk. Er gaan heel veel vaste lasten wegvallen daardoor. Daarnaast een regeling met mijn ouders getroffen zodat ik even adempauze heb in het terugbetalen in wat schulden die ik bij hen heb. Mijn ouders weten het dus nu en ik geloof dat dat het laatste grote geheim was dat ik voor hen had. Het is bevrijdend om dat niet meer geheim te moeten houden, het beinvloede mijn hele doen en laten. Mijn gevecht is nu niet ineens over, ik moet nog heel veel regelen, veel afbetalen en met zaken aan de gang. Maar het geheim, dat heeft me niet langer in zijn macht. Het geheim is weg, ik hoef niets meer te verbergen en mag gewoon aan de slag. Dus de komende drie, vier jaar zal ik hier vaak langskomen, om mezelf te helpen. En misschien om aan anderen te laten zien dat het kan, dat je je leven om kunt draaien en dat het bevrijdend kan zijn om eerlijk te zijn. Ja ik was dom om de eerste de beste vent te vertrouwen, ja ik was dom om geen grenzen te stellen. Ik was dom om hem op zijn mooie donkerbruine ogen te geloven. Maar ik was vooral dommer om de strijd alleen te willen strijden en niet vanaf het begin mijn problemen en angsten met anderen te delen. Dat is over.

Mijn geluk, ik ga ze zo missen wanneer ze in Zweden zijn

 Niet happy, maar ik ga er tegen aan