eind december

Zoals het er nu naar uitziet, is mijn aanstaande eind augustus weer terug en dan komt ook het hondenkind weer thuis, die zit op dit moment bij mijn aanstaande schoonouders omdat hij het twee weken geleden gepresteerd heeft uit de bench te breken en daarna ook nog de deur van de trailer open te beuken. Lief kreeg een hartverzakking toen hij thuiskwam en vond het diep in het Zweedse bos terug. Over een paar weken zie ik ze weer, dan ga ik een paar dagen naar Zweden :) En zoals het er nu naar uitziet wijzigt mijn achternaam aan het einde van dit jaar :) Ik kijk er steeds meer naar uit.

Emotionele start van de dag

Ik werd gisteren om half 6 wakker. Voor een vrije dag is dat toch heel erg vroeg. Het is me gelukt om nog even in bed te blijven maar uiteindelijk toch maar mijn grote teen buiten het bed gestoken. Wat was het koud in huis. Er snel uit gegaan, de verwarming omhoog en terwijl deze langzaamaan het huis opwarmde even zitten rillen totdat het behagelijk warm werd. Op vrije dagen gaat de computer als eerste aan en kan ik lekker mijn kranten lezen. Zo ook gisteren, kwam bij de Deseret News uit, een Amerikaanse krant uit Utah en zag een artikel over een videoclip van klasgenoten op een highschool die allemaal hun mission call aan het voorlezen waren. Ze worden zendelingen voor de Kerk van Jezus Christus van de Heilige der Laatste Dagen (ik weet het een mond vol, als ik zeg Mormonen dan zit je nu misschien te knikken 'Oh ja....')
Vanaf het moment dat ik de clip begon te kijken biggelden tranen over mijn wangen en de clip duurt 14 minuten. Waarom? Ik weet het niet, ik heb vaker zulke clips gezien maar bij deze vanaf de eerste seconden begon het. Kan nog steeds niet uitleggen waarom. Ik ben alleen heel blij voor ze dat ze dit gaan doen, de jongens de komende twee jaar en de meiden anderhalf jaar en ik hoop dat ze na die periode weer thuis kunnen komen en met veel plezier op deze periode terug kunnen kijken. De clip: Mission call
Daarnaast ben ik gisteren gaan winkelen, ik had echt nieuwe jeans nodig. Degene die ik had waren te wijd, niet een beetje, nee gewoon veel te veel stof over en afzakkend. En nu voor het eerst in jaren, ik denk zelfs voor het eerst in ongeveer 17 jaar heb ik een jeans maat 50 :) Eindelijk kom ik in de buurt van de normale maten. Van mijn hoogste punt van maat 60/62, dat was dus eigenlijk een dieptepunt, kan ik nu weer naar veel kleinere maten gaan kijken. Sinds gisteren, mijn laatste weegmoment, ben ik nu dus 78,9 kilo afgevallen en ik heb nog heel wat kilo's te gaan. Ik ben in de zomer van 2010 begonnen en heb eigenlijk alleen mijn eetpatroon aangepast. Ik ben niet op dieet, ik eet nu anders dan vroeger. Zorg ervoor dat ik ontbijt, dat ik nooit honger heb en belangrijk, als ik een keer ergens zin in heb, dan neem ik het ook. Dus ik heb heus nog chocolade, chips en nootjes op. Maar in mindere hoeveelheden. En sinds 7 januari sta ik tot Pasen op een Candida dieet omdat ik maar niet van die schimmel afkwam, ontstaan door een allergische reactie op een antibiotica die heel mijn lichaam uit balans bracht twee jaar geleden. De symptomen zijn nu gelukkig weg maar omdat ik het zo min mogelijk de kans wil geven terug te komen hou ik me hier tot de Pasen aan. Met Pasen een zak paaseitjes en daarna weer een paar maanden doorgaan. Ben er nu zo aangewend dat het me nog weinig moeite kost :)
Dus ja, het was een mooie dag voor me gisteren.